1. Gestreepte bokvis (Sarpa salpa)
Familie: Sparidae
Groep: Baarsachtigen
Andere namen zijn onder meer: droomvis, goudgestreepte zeebrasem.
Gestreepte bokvis, is een soort zeebrasem. Ze zijn gemakkelijk te herkennen aan hun prachtige glans van gouden stroken, glinsterend van de lichtstralen onder water. Je kunt ze helemaal op een diepte van 70 meter vinden, maar de kans is groter dat je ze tegenkomt in ondieper water. Deze vis komt vaak voor in de Middellandse Zee vanwege hun voorkeur voor rotsachtige bodems en zeegrasvelden langs de kust. Ze kunnen in totaal tot 45 cm groot worden, waarbij het vrouwtje de grootste van de geslachten is. Ze hebben speciale tanden om vegetatie van de rotsen te scheuren, ze gaan kauwend door het onderwater landschap! Meestal zwemmen ze samen in scholen. Een geheim van deze vis is zijn vermogen om een hallucinogene ervaring te creëren wanneer hij wordt geconsumeerd. Het is onduidelijk of de gifstoffen worden geproduceerd door de vissen zelf of door zeealgen in hun dieet.
2. Shriftbaars (Serranus Scriba)
Familie: Serraninae
Groep: Serranids
Andere namen zijn onder meer: Perca marina Linnaeus
Shriftbaars is een soort mariene straalvinvis, een zeebaars uit de onderfamilie van de Serraninae. Je herkent ze aan de blauwe vlek in het midden van het lichaam. Het hoofd is gemarkeerd met veel smalle, golvende blauwe lijnen en rode vlekken. De vinnen op de rug zijn lichtgeel. Meestal zien we ze in afmetingen van 25 cm, de grootsten kunnen 36 cm worden. Deze vis komt voor op rotsbodems en tussen de zeegrasvelden op dieptes van 5 meter tot 30 meter, die we ook kunnen vinden rond de Isola Bella. Het is een synchrone hermafrodiet, d.w.z. elk individu heeft zowel mannelijke als vrouwelijke geslachtsklieren, elk kan in staat zijn tot zelfbevruchting.
3. Bruine tandbaars (Epinephelus marginatus)
Familie: Epinephelinae
Groep: Serranidae
Andere namen zijn onder meer: yellowbelly grouper
De bruine tandbaars is een beenvis. Het is een grote vis met een ovaal lichaam en een grote kop met een brede bek die een uitstekende onderkaak heeft. Je kunt de tandbaars herkennen aan de donkere roodbruine kleur en de geelachtige / groenachtige tegenschaduw. De standaard lengte is ongeveer 90 cm. Als hij je langzaam en stil nadert, zal hij waarschijnlijk naar je kijken terwijl hij met zijn vinnen op en neer beweegt. Ze zijn te vinden in en rond rotsbodems, zowel in ondiep als dieper water, en kunnen daarom door duikers van alle niveaus bewonderd worden. De bruine tandbaars is een protogyn hermafrodiet, wat betekent dat ze in hun jeugd als vrouwtjes leven, maar naarmate ze groter en ouder worden, ontwikkelen ze zich tot mannetjes. Helaas is de aanwezigheid van deze vis in de Middellandse Zee tussen 1990-2001 met 88% afgenomen. Daarom zijn mariene beschermde gebieden, visverboden en andere beschermingsmaatregelen zo belangrijk om het leefgebied en daarmee de vis te beschermen.
4. Octopus (Octopus vulgaris )
Familie: Octoppdidae
Groep: Cephalopoden
Andere namen zijn onder meer: europese achtarm, kraak
De gewone octopus komt voor in tropische zeeën, de Atlantische Oceaan en ook hier, in de Middellandse Zee! Ze leven het liefst in ondiepe, rotsachtige kustwateren. Aan zijn kop zijn 8 tentakels bevestigd die elk twee rijen zuignappen hebben die hen helpen hun prooi te vangen en zich over rotsbodems voor te bewegen. Ze voeden zich met schaaldieren, schelpdieren en vissen, hoewel ze bijna alles eten wat ze kunnen vangen. Ze kunnen van kleur veranderen om zich aan hun omgeving te passen, waardoor ze een prooi kunnen vangen en ze zichzelf kunnen beschermen tegen roofdieren. Deze kleurverandering kan ons ook helpen bij het begrijpen van zijn gemoedstoestand. Blauw staat voor nervositeit, bleek (meestal wit) voor bang of gestrest, en rood voor als ze boos zijn. De voortplanting vindt plaats tijdens de lente en de zomer. Het vrouwtje zal haar eieren leggen en zal stoppen met eten om voor haar nakomelingen te zorgen. Het is een dier dat ’s nachts actiever is en zich overdag verstopt, dus houd je ogen open over het rotsachtige terrein, want misschien zie je er een paar in hun holten en kloven.
5. Mediterrane Murene (Muraea helena)
Familie: Mureanidae
Andere namen zijn onder meer: Romeinse paling, moeraal
De mediterrane murene heeft een langwerpig, palingachtig lichaam en kan wel 1,5 meter lang worden! Ze hebben een lange rugvin die achter zijn kop begint en over de gehele lengte van hun lichaam tot aan de staartvin loopt. Je zult ze overal in de Isola bella uit holtes en kloven zien komen, dus houd je ogen open! Hun slijmerige huid zonder schubben is grijs tot bruin van kleur met gele vlekken die een prachtig patroon creëren. Zoals vele vormen van leven onder water, verstopt de murene zich overdag in spleten en gaten in rotsen, en wordt hij ’s nachts actiever als ze jagen. Hun dieet bestaat uit een verscheidenheid aan voedsel, waaronder vis, kreeften en octopus. Je zult ze vaak hun mond constant zien openen en sluiten, wat er nogal vreemd uit kan zien! Deze beweging van zijn bek is echter nodig om voldoende water op te vangen om te kunnen ademen.
7. Heremietkreeft en de zeeanemoon (Dardanus Calidus e Calliactis Parasitica )
Familie: Paguroidea en Hormathiidae
Andere namen zijn: Rode heremietkreeft
De Heremietkreeft is een kreeft die in een schelp leeft van de superfamilie Paguroidea. De kreeft heeft zich aangepast om lege schelpen, meestal een slakkenhuis, te bezetten om hun kwetsbare achterlijf te beschermen. Je kunt ze zelfs vinden in samenwerking met een ander onderwater wezen genaamd Calliactis Parasitica, een soort zeeanemoon. Deze laatst genoemde is gehecht aan de heremietkreeftschelp terwijl ze langs de zeebodem afreizen. De heremietkreeftanemoon heeft een cilindrisch lichaam met een harde consistentie van bruine of violette kleur met witte strepen. De stekende tentakels zijn over het algemeen grijswit van kleur. De heremietkreeft en de zeeanemoon hebben een symbiotische relatie, wat betekent dat beide wezens baat hebben bij samenleven. De tentakels van de zeeanemoon schrikken roofdieren af, terwijl de stukjes voedsel die door de heremietkreeft worden achtergelaten een voedselbron vormen. De zeeanemoon kan overleven zonder de heremietkreeft en de heremietkreeft kan overleven zonder de zeeanemoon, maar ze gaan met elkaar om voor wederzijds voordeel. Dit staat bekend als mutualisme. Ze zijn metgezellen voor het leven! De heremietkreeft zal de zeeanemoon daadwerkelijk overbrengen op zijn nieuwe schelp wanneer ze te groot worden voor hun oude.
6. Purperen Zeenaaktslak (Flabellina affinis )
Familie: Flabellinidae
Groep: Flabellina
Andere namen zijn onder meer: Paarse flabellina
De paarse flabellina is een zeeslak, meer specifiek een naaktslak. Ze worden tot 5 cm lang en komen talrijk voor in het Isola Bella Marine Park. Ze voeden zich met soorten van ‘hydroid Eudendrium’, een koloniale hydroid die eruit ziet als een vertakte, boomachtige vorm. Waar je dit in overvloed vindt, zul je ook de flabellina in overvloed vinden. Interessant is dat Flabellina’s zich graag voeden met hydroïden, wanneer de hydroïden zelf hun prooi vangen en opeten. Dit betekent dat de Flabellina energie krijgt van zowel de hydroid als de prooi die hij eet! Zoals alle naaktslakken staan ze bekend om hun prachtige kleur en patroon, die diep paars is met witte uiteinden op de tentakels die boven op het lichaam kleven. Ze hebben een paar ‘voelsprieten’ (een paar lange, stijve schroefachtige tentakels) bovenop hun kop. Dit zijn zintuigen die hun zwakke ogen compenseren.
8. Planaria Rosa Prostheceraeus roseus
Familie: Euryleptidae
Een ander beroemd klein wezen dat door het rotsachtige onderwater wereld van de Isola Bella zwerft, is de roze platworm. De schoonheid zit hem niet alleen in hoe hij eruit ziet, maar ook in hoe hij beweegt. Het oppervlak van zijn lichaam beweegt in golven om over het oppervlak te glijden. Ze leven meestal op rotsen, verticale muren, zeewier, sponzen of zeeschelpen en worden normaal gesproken op diepten tussen 5 en 50 meter aangetroffen. Ze kunnen tot 3 cm groot worden, sommige zijn zo klein als je kleine vingernagel! Ze zijn ovaal van vorm en erg vlak met een roze kleur met fijne witte strepen. Het voedt zich voornamelijk met bryozoën (False Coral). De roze platworm is tweeslachtig en wisselt perioden van seksuele voortplanting af met perioden van ongeslachtelijke voortplanting, gebaseerd op variaties in de omgeving. Vanwege de ontbrekende rode kleurtinten onder water, kunnen ze een paarse tint lijken te hebben, neem dus altijd een lamp mee!
9. Zadelzeebrasem (Oblada melanura )
Familie: Sparidea
Groep: Perciformes
Andere namen: zadelbrasem, oblade
Een van onze favoriete zeebrasems is de zadelzeebrasem. Deze vis heeft een ovaalvormig blauwzilver lichaam met een zwarte vlek bij de staart en is heel gemakkelijk te herkennen aan die zwarte vlek. Gewoonlijk zijn ze ongeveer 20 centimeter en tijdens het seizoen in Isola Bella kun je de families van deze brasems in aantal en grootte zien groeien. De zeebrasem paait in de periode april – juni, dus in het begin van ons seizoen vind je veel kleine zeebrasems. Tegen het einde van ons seizoen, in oktober, zijn ze aanzienlijk groter van formaat. Ze voeden zich met de algen die ook rond de Isola Bella voorkomen. Het Posidonia-gras is hun thuis en ze worden het meest gezien rond de ondiepe delen rond de Isola Bella, aan de oppervlakte. Ook Discover Scuba Divers kunnen ze bewonderen!
10. Zwaluwstaartvis (Chromis Chromis )
Familie: Pomacentridae
Groep: Actinopterygii
Andere namen: Monniksvis, europese juffertjesvis
Chromis chromis, of de zwaluwstaartvis, heeft een ovaal en zijdelings samengedrukt lichaam met een opvallend groot oog. De mediterrane variant van deze juffertjesvissen is bruin met goudbruine vlekken. Gewoonlijk is hun grootte ongeveer 10 centimeter. Je vindt ze in grotere groepen rond rotsen, rotsachtige riffen en zeegrasvelden, waarvan we veel hebben in het Isola Bella Marine Park in Taormina. We kunnen ze op bijna elke duikstek zien. De juffertjesvis kan tot 73.000 eieren leggen en wanneer de jonge vissen eruit komen, hebben ze een schitterende, fluoriserend blauwe kleur. Het is echt prachtig om te zien! Tijdens onze zomer kunnen we de jonge zwaluwstaartvisjes in kleine groepjes zien verschijnen.
11. Grote schorpioenvis (Scorpaena scrofa)
Familie: Scorpaendae
Groep: Scorpaeniformes
Andere namen: rode schorpioenvis
De schorpioenvissen die we rond het Isola Bella Marine Park zien, zijn bijzonder klein. Een belangrijk aspect van deze vis dat we moeten weten, is dat hij giftige stekels heeft om zichzelf tegen elk gevaar te beschermen. Deze soort is ook roofzuchtig en voedt zich met andere vissen, maar ook met schaal- en weekdieren. De gebruikelijke grootte die we in Taormina zien is ongeveer 10 centimeter, de grotere tot 30 centimeter. De rugvin heeft 12 stekels en 9 vinstralen. Ze houden van rotsachtige, zanderige of modderige bodems op een diepte van 20 meter of lager. In onze duikomgeving kunnen we de kleinere schorpioenvisjes ook ondieper zien, zelfs tot 1 meter onder het oppervlak, zodat ze door iedereen, zelfs snorkelaars, kunnen worden bewonderd. De schorpioenvissen in het Isola Bella Marine Park hebben verschillende kleuren: rood, bruin met witte vlekken of bruin met donkergekleurde vlekken op zijn lichaam. In grote tunnels onder water kunnen we ook de kleinere rode schorpioenvissen vinden waarvan de ogen iets groter zijn en wit oplichten als we ernaar kijken met onze lamp.
12. Nobele schelp (Pinna Nobilis)
Familie: Pinndae
Groep: Pteriida
Andere namen: waaiermossel
De waaiermossel is een grote soort mediterrane tweekleppige schelp en kan wel 120 centimeter groot worden. De schelp heeft een ovale, driehoekige vorm met het puntige deel geborgen in het zand of gesteente. De buitenkant van de schaal is donker van kleur met lichtere schubben terwijl de binnenkant een glanzende parlemoerachtige kleur heeft. We kunnen ze al zien vanaf 2 meter onder het oppervlak en lager. We kunnen ze ook vinden tussen de Posidonia (zeegrasvelden). Een interessant feit is dat de Nobele Schelp een symbiotische garnaal herbergt die in zijn schaal leeft. Wanneer de garnaal een bedreiging ziet, waarschuwt hij de schelp, misschien door zijn klauwen terug te trekken of zelfs door te knijpen. De schelp sluit zich dan. Het is aangetoond dat de garnaal een soortgelijk filtervoedingsdieet heeft als zijn gastheer en de relatie is waarschijnlijk mutualistisch. De schelp is relatief kwetsbaar voor vervuiling en helaas worden deze soorten ernstig bedreigd. Bij het Isola Bella Marine Park zien we dat de nobele schelpen in moeilijkheden verkeren. In de afgelopen jaren was er een uitbraak in de Middellandse Zee van een ziekteverwekker genaamd Haplosporidium pinnae, die een ernstige bedreiging vormt voor het voortbestaan van de soort. Dit is voor ons duikers nog een extra reden om onze klanten te informeren over onze onderwaterwereld onder water en de manier waarop we actie kunnen ondernemen om deze te beschermen.
13. Rode zeester (Echinaster sepositus)
Familie: Echinasteridae
Groep: Asteroidea
Andere namen: Middellandse rode zeester
De middellandse rode zeester heeft vijf relatief slanke armen rond een kleine centrale schijf. De kleur is helder oranjerood en kan een diameter hebben tot wel 20 centimeter. Je kunt ze meestal vinden in de ondiepe delen van de duikplekken, ook op rotsachtige, zanderige en modderige bodems en zeegrasvelden. De rode zeester voedt zich met sponzen en wormen. Het kan zich zowel seksueel als ongeslachtelijk voortplanten. In het Isola Bella Marine Park kunnen we rode, oranje en donkerroze zeesterren vinden, de vijfhoekige zeester op grotere diepten en voorbeelden van de zwarte brosse zeester tijdens nachtduiken. Zoals met al het onderwater leven, is het absoluut niet nodig om de zeesterren aan te raken, omdat contact met onze vingers de beschermende slijmlaag die de zeester bedekt kan verwijderen. Het is verbazingwekkend om te beseffen dat als we naar een zeester kijken, we naar een oud wezen kijken, aangezien het fossielenbestand dateert van 450 miljoen jaar geleden.
14. Pauwkokerworm (Sabella penicillus)
Familie: Sabellidae
Groep: Polychaeta
Als je niet beter zou weten, zou je denken dat je naar een onderwaterbloem aan de muur zou staren. In plaats daarvan kijken we naar een pauwkokerworm! Je ziet alleen de gestreepte gevederde tentakels van de worm die uit de muur komen. De worm leeft in een gladde buis van fijne modder- of zanddeeltjes die met slijm samen worden gehouden. De buis staat rechtop met het onderste uiteinde vastgemaakt aan stenen en het bovenste uiteinde steekt uit de zeebodem. De tentakels komen uit de buis om te eten door kleine voedseldeeltjes uit het water te filteren. Pas op dat je niet te dichtbij komt! Hij kan zich bedreigt voelen en trekt zijn tentakels terug in de buis. Ze worden op veel van onze duikplekken in ondiep water aangetroffen en kunnen 10-25 centimeter lang worden.
15. Vals koraal (Myriapora truncata)
Familie: Myriaporidae
Groep: Bryozoën
Andere namen: vals rood koraal
Myriapora truncate is een bryozoa (mosdiertjessoort) van de Myriaporidae-familie, ook wel vals koraal genoemd vanwege de gelijkenis met het rode koraal. Het is echter veel kwetsbaarder. De kolonie kan tot 10 cm breed worden, heeft dichotome takken, kort en gedrongen, poreus, met een intense roodoranje kleur. In tegenstelling tot echte koraalpoliepen, die wit zijn, hebben polypoïden van deze soort dezelfde kleur als de takken. De reproductie vindt plaats tussen februari en maart. De kolonies van het valse koraal verankeren zich aan rotsachtige substraten, zoals we ook kunnen zien in de ondiepe delen rond de Isola Bella. We kunnen ze net onder het oppervlak vinden in schaduwrijke gebieden vanaf 1-2 meter en ook dieper. Besef dat we ook hier naar een dier kijken!
